BAHATTİN UYAR

BAHATTİN UYAR

Köy Enstitüleri,  yoksul köy çocuklarının kervan yıldızıydı. O yıldız sayesinde  nice nice köy çocuğu  köylerinden  şafağa koştular. Aydınlandılar ve ömürlerini aydınlatmaya adadılar.

Bahattin Uyar kendi deyimiyle  "Yitik Harmanın Son Taneleri"ndendi. Adabelen ışığını ömrü boyunca yorulmadan gururla taşıdı.  Köy Enstitülü ağabeyleri ve arkadaşları gibi bizlere hep örnek oldu. Binlerce Cumhuriyet ve Atatürk sevdalısı yetiştirdi.

"Yara yara karanlığı

Çöze çöze

Kördüğümlerini

Kör inançların

Geçip gidiyoruz

Soluk soluğa.

Sabırsız.

Fark etmiyor mevsim

Gün ortasında

Gece yarısı

Ya da şafağa yakın

Çözülüyor başak

Birer ikişer,

Üçer beşer

Düşüyor taneler

Düşüyoruz

Göçe durmuş

Kuş kanatlarında

Diniyor rüzgâr

Donuyor bulut

Bizden kalan

Kara taşta adımız

Kızıl korlarda adımlarımız

Ve inadına inadına

Işık sevdalarımız. "

Şükranlar sana Bahattin Ağabey. Biliyorum,  Cumhuriyetin yıldızları bekliyor seni oralarda. Biz, koca bir ömür direne direne taşıdığınız ilkelerinizi "Yitik Harmanın Son Taneleri" olarak yaşatmaya devam ediyoruz.

YAZARIN DİĞER YAZILARI