TÜM DERSLERDE TEK BİR KONU VEREBİLSEYDİK BELKİ DE BAŞARILI OLURDUK. KİM BİLİR?

TÜM DERSLERDE TEK BİR KONU VEREBİLSEYDİK BELKİ DE BAŞARILI OLURDUK. KİM BİLİR?

İnsan olmak.

Sadece insan olmak.

Sıfatsız.

İnsan kelimesinin önüne herhangi bir sıfat getirmeden sadece insan olabilmek.

 

Doğuyoruz, dünyaya geliyoruz.

Doğar doğmaz kız diyorlar, erkek diyorlar, beyaz diyorlar, zenci diyorlar…

Daha doğar doğmaz bir şeyler oluyoruz, bilmeden, anlamadan.

Oysa hayata geliş amacımız sadece insan olmak.

Ve insan kalabilmek.

 

Büyüyoruz.

Büyüdükçe yükümüz artıyor.

Bize yükledikleri o sıfatlar yüzünden.

İstesek te istemesek te bir şeyler olarak,

Büyüyoruz.

Bir şeyler olmanın yarışı içinde koştur koştur bir hal oluyoruz aslında.

Bu koşturma içinde en çok ta insan olduğumuzu unutuyoruz.

Bize insan olduğumuzu unutturuyorlar.

 

Peki, biz eğitimciler?

Anne babalar?

Ya da okullar?

Verebiliyor muyuz matematikten önce insanlık dersini?

İnsan olabilmeyi?

Sıfatlar yüklemeden de sevebiliyor muyuz başka insanları?

Matematik ya da fen sınavlarında başarı yakalamaya çalışırken hazırlayabiliyor muyuz çocuklarımızı gerçek sınavlara?

İnsanlık sınavına?

Bugün bu teknolojide üretilen robotlardan tek farkımız insanlık oysa.

Her şeyi üretebilen teknolojinin bile, üretemediği insanlığı biz insanoğlu olarak verebiliyor muyuz çocuklarımıza? Ya da öğretebiliyor muyuz öğrencilerimize?

Yaşlı birini gördüğünde vicdanlı davranabilmesini, insan kadar her canlıyı da koruması gerektiğini öğretebiliyor muyuz çocuklarımıza?

İnsanı sadece gerçekten önce insan olarak sevmemiz gerektiğini anlatabiliyor muyuz?

 

Vermemiz gereken tek bir ders.

İnsanlık dersi.

Verebildik mi çocuklarımıza?

Ya da tüm derslerde vermemiz gereken tek bir konuyu.

Verebildik mi öğrencilerimize?

İnsan olma ve insanı insan olduğu için sevme konusunu.

Verebildik mi?

Bugün sistemlerdeki bu çarpık işleyişin, özümüzden uzaklaşmamızın, sadece kendimizin ne olduğu ile ilgilenmemizin, bizden olmayana bu kadar nefret dolu olmamızın, saygı çerçevesinde diye başlattığımız tartışmayı kavga ile sonlandırmamızın, sevdiğimizi sandıklarımıza nefret duyarak yaşadığımızın tek sebebi değil midir insan olamamamız?

Eğitim aslında tüm dünyayı yönetmeye, şekillendirmeye yarayan en büyük sektör iken, eğitim de bile insan olabilmeyi, insanı sadece insan olarak sevebilmeyi veremiyorsak (anne-baba-öğretmen-okul olarak) yetiştirdiğimiz hiçbir çocuk-öğrenci hayat sınavında başarılı olamayacaktır.

İnsanlık sınavında başarılı olmanız dileğiyle.

 

YAZARIN DİĞER YAZILARI