GÜNEŞ KARANLIĞI BOĞSUN

GÜNEŞ KARANLIĞI BOĞSUN

Son gezdiğimiz yerlerde seni aradım.

Sevgimi martılara yükleyip

Denizlere saldım.

Onları avuç avuç alıp

Gönlüne dolduracağın içime doğuyor.

Doğu kızıla boyanmış sanki

Seninle bir beden olup yürürken

Zaman, aynı zaman

Yine güneş, o günkü gbi

Karanlığı boğuyor.

Sana olan sevgimi

Denizlere döksem alır mı?

Gözlerime yerleşmiş;

Güzel gözlerin,

Yeşille kahvenin bileşimi

O kadar uyumlu ki.

Kulağımdan hiç çıkmıyor

O tatlı sözlerin.

Sevgimi dalgalara saldım.

Her kulaç atışında onlara dokun diye.

Sen de dalgalara fısılda sevgini,

Yıllar var ki

Ondan uzak kaldım.

Duydum ki uyumlu olsun diye

Kestaneye boyatmışsın

Saçlarının rengini.

Sen diye sarıldım

Sevdiğimiz ağacımıza.

Sanki zaman aynı zaman,

Yine yeni bir gün doğuyor,

Doğu kızıla boyanmış sanki

Yine güneş

Karanlığı boğuyor.

Düşün ki

Bir beden olmuşuz yine

Mutluluğumuz dalgalardan yüksek

Kenetlenmiş ellerimiz.

Sanki başka sözcükleri unutmuşuz;

Bir tek aşkımızı yineler dillerimiz.

Çok mutluyuz çok,

Masallarda yaşıyormuşçasına

Uçan halıda gibiyiz.

Özlemim öylesine uzun ki

Neredeyse sana varacak

Sevgimi esen yellere yükledim.

Dağları aşarak sana ulaşacak.

Ne kadar isterdim

Bir bilsen, ne kadar isterdim!

Yine ellerin avuçlarımda olsun

Başını göğsüme yaslamışsın

Yine bırak sevgi sellerini

İçime dolsun.

Doğu ufku kızıla boyansın yine

Zaman, yine aynı zaman olsun.

Yeni bir güne başlayalım yine.

Yine güneş karanlığı boğsun.

16.08.2021

Nuri Çelik

 

 

YAZARIN DİĞER YAZILARI