Yıllarca,
Yıllarca önceydi;
Daha çocuktum.
Senin üstünde
Siyah okul önlüğü vardı.
Anlamlı bakışların ateş olup
Tüm bedenimi sarardı.
Ellerinden sıkıca tutmuştum.
Yaşam, zamanla
Her birimizi bir yana savurdu.
Yüzünü unutmuştum.
Geçenlerde adına rastladım
Bir yerde.
O günleri anımsadım.
Bilmem, sen unuttun mu beni?
Yıllar geçse de
Yaşlar savrulup sert esse de
Ben unutamadım seni.
Ah, yine o günlere dönebilsek!
Ellerimiz kenetlense yine birbirine,
Yüreklerimiz çarpsa
Çocukluk aşkına kavuşsak yeniden!
Senin yüzün pembeleşse yine
Ben incitmeden dokunsam
Tenine.
Çok tatlı bir kızdın,
Çok da güzeldin.
Benim için sen,
Özelden de özeldin.
Senin yanındayken
Uçuyor gibi oluşum sevinçtendi.
Öyle bir bakışın vardı ki
Yapmacık değildi;
İçtendi.
Keşke
O günlerdeki gibi olabilseydik!
Yine saçların
Yel vurdukça savrulsaydı!
Yine ellerimizi
Avuçlarımıza alabilseydik!
Al al olsaydı yanakların,
Hiç büyümesek,
Ne iyi olurdu;
Hep çocuk kalabilseydik! (07. 11. 2021) Nuri Çelkik