KÖPÜK'TÜ ONUN ADI
Birkaç günlükken almıştık
Yayladaki komşularımızdan
Küçük kulübesinde ilk gün
Susmamıştı sabaha kadar
Kardeşlerinden anasından henüz ayrılmıştı
Onların kokusunu duyuyordu belki
Onların seslerini arada bir
Bir iki gün böyle sürmüştü yalnızlığı
Sonra alıştı mı
Anladı mı bilemem
Bizler girmiştik onun yaşamına
Yavaşça benimsiyordu yeni ailesini
Uzaktan duysa da seslerini ötekilerin
Artık yeni bir dünyada
Ve yeni bir yaşamı olduğunu kavradı sanırım
İçimizden biri olduğunu kabullendi arık
Bize veriyordu tüm sevgisini
Bizler de öyle
Yeni bir dünyası vardı
Yeni dünyasında geçiyordu günleri
O kadar alışmıştı ki
Okadar benimsemişti ki bizleri
Görmediği halde yoldan
Birimin gelişini biliyordu
Ve fırlıyordu birden dışa kapıya
Anlardık ki o zaman
Bizden birileri geliyor muhakkak
Haberini mi vermek istiyordu ne
Kızdığımızı da anlardı
Hele suçlandığında
Öylesine utanırda ki
Ayaklarımızın dibine yatar
Affını bekledi i sanki
Ağzımızdan çıkacak sevgi sözcüklerini beklerdi bir süre
On yıl kadar böyle yaşadık onunla
Kızsak da seviyorduk hepimiz
Hele bir gelişi vardı ki
Köpük diye seslenince uzaktan
Ama her başlangıcın bir bitimi vardı
Evrenin temel yasalarından biridir bu
Tohum toprağa düşünce artık
Kendi deildi doğada
Fidana dönüşürde zamanla
Ağaca meyveye
Arasan bulamazsın artık onu
Bambaşka bir şey çıkar karşına
Köpük de uydu bu kurala
Bu yasanın dışında olamazdı çünkü
Vakti gelince sevgisini içimize iterek
Çekip gitti aramızdan
Acım
Yasaklı günlere denk geldiği için
Uğurlayamadım gidişini
Şimdi diyorum
Güle güle
Ey sevgili köpüğüm güle güle sana..