NİL GEÇER GÖZLERİNDEN
Sevgili hemşerimiz yazar Ali Ekber Ataş, geçen ay Muğla Kültür Sanat Kafede ‘Nil Geçer Gözlerinden’’ adlı şiir kitabını tanıttı. Anı-şiir türü kitabını adıma imzalayınca çok mutlu oldum. Teşekkür ediyorum. Okuru bol olsun. Babası Doğu Dayı dostum, arkadaşım, değerli bir büyüğümdü. Çok iyi bir insandı. Onu özlüyorum. Filozof, bilge adamı arıyorum. Hemen hemen her sabah işyerime gelir ve Cumhuriyet Gazetesini baştan sona okur, yorum yapardık. Dükkandan içeri girer girmez: ’’ Oku bakim yeğenim bizim gazeteyi’’ derdi. Zaten ben de onun gelmesini dört gözle beklerdim. Yorum yaparak Cumhuriyet Gazetesini, başta rahmetli İlhan Selçuk olmak üzere tüm köşe yazarlarının yazılarını, makalelerini zevkle okur, kritik yapardık. Haberleri okurken bazen kızar, doğu şivesiyle: ‘’Lahnet olsun bu adamlara, bu sisteme’’ diye kızgınlığını belli ederdi. Ordunun, hukukun ve meclisin iktidar tarafından ele geçirilmesini bir türlü kabullenemezdi. Eleştirilerini mantık ölçüsünde yapıcı bir şekilde yapar ve asla ülkemizden umudunu kesmezdi. Bir gün bu sistemin değişeceği inancı da tamdı. Her daim bizlere umut aşılardı. Sevgili dostumu saygıyla anıyorum. Işıklarda uyusun. Ruhu şad olsun.
Yazarımızın kitaplarını daha önce siz sevgili okurlarıma tanıtmıştım. Şimdi bu kitabından bazı bölümleri alıntı yaparak tanıtımına yardımcı olayım:
‘’ (…)
acemi bir aşık gibi soludum sığınağını, ecemgil bir
aşkla
ecemgil soyağacındanız derdi annem,
got kafamın alacağı şeyler değildi o vakit bunlar
babam derdi ki, babam üç günlük gece mektebi
mezunu:
“şair kendini yaralar oğul, ne yapsa, ne etse kendini bu
uğurda…”
sen bu hayale dahi değilsin
nerden bulurdu böyle usta sözleri babam, aşardım!
üç gün gece mektebine gittim, babam habersizdi
öss’ye girmeden, güzel sanatlar sınavından geçtim
okumak bir fitili tutuşturmaktı,
sen yanarsın etrafın saydamlaşır
insan böyle yanmalara her dem şair kesilir
sen bu hayale dahi değilsin
(…)
bütün kindarlıklara mahsus mahaldi babam
sıffın’da, kerbela’da, çıldıran’da, sivas’tan #gezi’ye
vietnam sonra, kongo, suriye, ırak, mianmar, arakan
yenilgileri en büyük zafer,
zaferlerin yenilenmesiydi annem
kırk yıl boyunca kalbinin iç cebinde annemin saçları
annemin saçlarıyla yerleşik bir gezgindi babam
dokuz ağustos’tu son uykusuna yatırdığımızda
kalbinin iç cebine koydum saçlarını annemin,
sessiz çığlıklarına gömüldüm,
içinde hazar gölü, gözlerinde su taşkınları
sustum
sen bu hayale dahi değilsin”