TURGAY MUTLU MUTLU KÖŞE
YARIN YANIMDA OLMAYACAKLAR
İçimizden biri İrem Sude Güleş. Henüz 14 yaşında. ‘’Yarın Yanımda Olmayacaklar’’ adlı kitabın yazarı. Küçücük yüreğinde biriktirdiği sevgi dolu duygularını kaleme almış ve bir kitap yazmış. İlçemize bağlı Kozağaç Köyünden Eğitimci Nermin Kurt’un büyük kızı İrem Sude Güleş, İstanbul’da özel bir okulda eğitim, öğrenim görmektedir. Başarılı bir öğrenci olan bu tatlı kızımız, vakit buldukça şiir, deneme ve blog türü yazılar yazmaktadır. Bu yaştaki kızımızın edebiyata olan ilgisi doğrusu beni çok şaşırttı ve sevindirdi. Muğlalı 14 yaşında bir yazar. Ne kadar güzel bir hayal dünyası var. Aferin İrem’e. Geçen hafta adıma özel imzalı kitabı elime ulaşınca bir solukta okudum. Gerçi daha önce birçoğunu okuyup bu güzel kitaba bir önsözde yazmıştım. İlk defa bir kitaba önsöz yazdığım için çok mutluyum. İrem kızımızla ne kadar çok gurur duysak azdır. Hemşerimiz olduğu içinde ayrıca gurur duyuyoruz. Güçlü eğitimci bir anneye sahip olduğu için de şanslı İrem. İyi bir anne olmasının yanı sıra iyi bir eğitimci olan Nermin Hanımı kutluyorum. Kızı İrem ile ne kadar gurur duysa azdır. Bu güzel kitabı mutlaka okuyunuz. Kendinizden çok şeyler bulacaksınız. İrem’e destek olalım. Yazarın kitabını, ilçemizdeki Gürpınar Kitabevinden temin edebilirsiniz. Şimdi sizlere kitaptaki bazı yazılarından ve arka kapaktan örnekler vererek tanıtımını yapayım:
‘’ İstemekle başlar her şey. Hayalini kurup işlemekle başlar. Sonra isteyerek başladığın yolda inanarak devam etmekle, sadece başarına güvenerek ‘‘ben en iyisi olacağım’’ demekle ve başardığını ‘’ben başardım’’ dediğin anda anlamakla başlar her şey. Yolun açık olsun.’’
‘’ Herkes mükemmelken vazgeçer doğrularından, yanlışlarını aramak için. Herkes ister kafası toz dumanken. Tek bir sorunun cevabı olmayı, Siz de dahil herkes ister bir şeyleri, peşinden koşmak için. Peki ya sizin peşinden koştuklarınız.’’
‘’ Arıyorum şimdi satırlar arasındaki öfkemi sevgimi…Kendimden sakladıklarımı, saklayıp da bulamadıklarımı arıyorum. Belki sizin de aradıklarınız vardır. Kim bilir belki de unutmuşsunuzdur. Ya da aramaktan vazgeçmişsinizdir. Oysa ben vazgeçmedim. ‘’
İSTANBUL’UM
Geziniyorum yine İstanbul’umda.
Dar sokaklarından geçip iskeleye doğru yürüyorum.
Sonra bir ses, bakakalıyorum giden geminin ardından.
Köşedeki banka oturup bekliyorum.
Sonra karşıdan gelen vapuru görüyorum.
‘’ Geldi işte benim kolum kanadım geldi’’ diyorum.
Biniyorum vapura bir denize bakıyorum.
Bir de geride bıraktığım İstanbul’uma.
İrem Sude Güleş.