Son zamanlarda ortaya çıkan saldırganlık örneklerinin gerisinde bir neden olmalı. Nedensiz bir şey olamayacağına göre bunun da elbette nedeni, nedenleri olmalı. İlk büyük neden bu örnekleri önleyemeyen bir anlayışın olmasıdır. Devlet denilen gücü kullanan anlayışın bir eksikliği olarak görünüyor bu önlenememe işi. Başta hukuk yaptırımlarının önlemede yetersiz olması veya bırakılması, öteki değerlerin yaptırımlarının zayıflatılmış olması, önlenmesi gereken ve istenen olumsuz davranışları önlemede yetersiz kalıyor. Başka bir açıklaması olabilir mi bu önleyememenin?
Kadına yönelik şiddetin ürkütücü boyutlarda seyretmesi bir şeylerin eksikliği veya yanlışlığının olduğunu kanıtlıyor gibi. Kimse burada eksiklik veya yanlışlık yoktur diyemez. Olmasaydı bu saldırılar meydana gelmeyecekti? En büyük yanlışlık ise yöneten anlayışın dayandığı kültürel bakıştan geliyor. Örneğin bu tür saldırıların arkasında getirilen gerekçeler "meczup, aklı dengesi yerinde değil," türünden açıklamalar olmaktadır. Bunları doğru saysak bile sonuçlarının bununla açıklanması önleyici değil hatta biraz örükleyici bile olabilmektedir. Bu tür olayların herhangi bir bahaneye sığdırılmak istenmesi biz göre en büyük yanlışlıktır. Çünkü kimileri var ki öyle bahanelere sığınarak davranış pisliklerini daha kolay yapabilmektedir. Son olarak kılıçla genç bayanı katleden yaratık kendini nasıl korumuş: Bir erkeği öldürseydim karşı koyabilirdi onun için kadını öldürdüm demiştir. Bu ifade bu caninin eylemini yapmadan önce nasıl bir düşünce içinde olduğunu gösteriyor. Bunları düşünebilen yaratık kendini nasıl koruyacağını da çok iyi bilmektedir. O zaman ona akli dengesi bozuk diyerek yaptıklarını bununla açıklamak onu korumakla aynıdır. O kadar kılıç ve kesici alet alırken bunları niçin aldığını neden biriktirdiğini bilmeden almış olmasını varsayamayız. Bunları alırken de birilerini bunlarla öldürmeyi düşündüğünden kimsenin şüphesi olmasın. Bunu düşünürken aklını kullanabiliyor ama öldürürken kullanamıyor diyemeyiz.
En büyük yanlışlık bu tür insanların her an bir şeye yapabilecekleri düşünülürken ve hatta bilinirken onların topluma salınmasıdır. Toplum tedavi merkezi değildir. Sıradan ve günahsız insanlar hedef seçilirken akıl hastalarının tedavi edilmesi gerekir diye bir düşünce asla olamaz. Akıl hastalarını toplumun günahsız insanları mı tedavi edecek? Ne yapalım akli dengesi yerinde değil diye sıradan insanların zarar görmesini önlemek gerekir
Bu tür insanların toplumda denetlenebilmesi gerekir. Bunu vatandaş denetleyemez. Gerçi bu denetimi yapacak kurum ve kişiler de yoktur ama bir yerden mutlaka başlanması gerekir.