Eski ABD başkanlarından J.CARTER Küba ziyaretinden sonra yaptığı bir açıklamada diyordu ki. Küba pek çok temel sorununun çözmüş görünüyor. Ancak eksik olan bir şey var ortada. O da tek partileri olmasıdır.
Çoğu insan için bu açıklamanın anlamı şudur. Tek parti olması yönetim açısından bir eksikliktik, anti demokratiktir, Zaten başkan böyle düşündüğü için söylüyordu sözlerini kapitalist mantıktır bunu adı işte.
O mantığa göre sorunların çözülmesi değil partilerin sayısıdır demokrasi açısından önemli olan
Oysa bir ülkede siyasi partiler niçin istenir. Sorunları daha çabuk çökmek için değil mi?
Oysa bu mantığa göre sorunların çözümü değil partilerin sayısıdır önemli olan.
O partiler acaba süs için mi kurulur?
O partiler sorunların çözümünü sağlamak için kurulmuyor mu?
Bir ülkede partilerin çok olması mı getiriyor demokratik yaklaşımı?
Birilerine göre böyledir demek. İşte bunun için bu anlayışın geçerli olduğu yerlerde siyasi partilerin sayısı çok çok fazladır.
İşte bunun için bu ülkelerde seçimlere bir çok siyasi parti katılmaktadır.
Örneğin geçmiş yıllarda Avrupa'da bir seçime tam 96 veya 98 parti katılmıştı. Yine geçmiş yıllarda komşumuzun birinde tam 48 parti seçime katılmıştı.
Bizde son seçime 36 partinin katılacağı ilan ediliyordu.
Bir ülkenin sorunları bellidir.
Çözümleri de belli olması gerekir. Sorunların da çözümleri bellidir. Bir sorunun onlarca çözümü yoktur.
o zaman bu siyasi çokluk niçin ortaya çıkmaktadır?
Örneğin eğitim alanında var olan sorunlar bellidir.
Onların varlığından veya yokluğundan gelen sorunlar vardır.
Bu alanda çalışan insanların ekonomik sosyal siyasal kültürel sorunları vardır.
Tüm bu sorunları bir sendika saptayıp çözümlerini de göstermesi gerekir: Gerekir ama o sorunların saptanmasından ,çözülmesinden sorumlu olanlara baktığınız zaman aynı iş kolunda en az ona yakın sendikalarda yer almaktadırlar.
Siyasi partiler de aynıdır. Ülkenin çözüm bekleyen sorunları bellidir.
Bunların nasıl çözülebileceği de bellidir. Sorunların ondan fazla çözümleri yoktur.
Oysa her siyasi parti sorunların çözümü için yola çıktığını söylemektedirler.
Aslında sendikaların ve siyasi partilerin çok olması sorunların varlığından değil çözümsüzlük öngörülerinden kaynaklanır, yani birileri sorunların çözümünü ister gibi görünse bile gerçekte o çözümden değil çözümsüzlüklerden yanadır. Böyle olduğu için çözüme değil çözüm dışı uğraşılara yönelmektedirler. Yani onların görevi sorunları çözmek değil çözümsüzlüklere üretmektir. Çünkü bu çözümsüzlüklerden beslenen insanlar vardır toplumlarda. Bunların çözümler getirilmesi durumunda çıkarları kaybolacaktır. İşte bu çıkar kavgaları çözümsüzlükleri üreten en önemli etkenlerdir
Bu siyasi parti alanlarında da böyledir sendikalar alanında da. Onun için her an ya yeni bir parti ortaya çıkmaktadır ya yeni bir sendika kurulur.
Gerçekte bunlar yeni değil eskilerin karıştırılmış halidir.