İzmir Kitap Fuarında, Nisan ayında yan yana kitap imzaladığımız ve sevgili öğretmenim Şerif Aydın sayesinde tanıştığım, sevgili yazar arkadaşım öğretmen İbrahim Atik tarafından yazılmış 'Urushıol' adlı romanı yeni okuyup bitirdim. Fısıldayan Kalemler Yayıncılık tarafından basımı yapılan bu güzel eseri zevkle keyif alarak okudum. Kaleminize sağlık öğretmenim. Kurgusu harika.
Yazarımız Işıl ve İsmet'in aşkını yazarken hikayesini öylesine güzel bir kurguyla anlatmış ki okurken o anı sizde kitabın kahramanları ile birlikte yaşıyorsunuz. Bazı hikayeler, yalnızca anlatılmak için değil, saklanmak için de yazılır diyor yazarımız. İsmet ve Işıl'ın hikayesi, bir zamanlar sonsuz sanılan bir sevdanın, ihanetin gölgesinde nasıl solup gittiğini anlatıyor. İsmet, sevdiği kadına duyduğu hayranlığı, ona bakarken hissettiği sıcaklığı, birlikte kurdukları hayalleri duygu dolu satırlara dökmüş.
Aşk, bazen insanın en büyük yanılgısıdır. Bu kitap, bir adamın sevdiği kadına duyduğu ölümsüz aşkın ve onun yok oluşuna sessizce tanıklık etmesini anlatıyor. Bu kitabı okuyunca çok etkilendim ve bugün '' Zehirli Sarmaşık'' adlı şiir yazdım. Bu şiirimi ileride üçüncü şiir kitabımda yer vereceğim. Geçmişte yaşanılmış eski bir aşka atfen yazdım. Bu güzel kitabı mutlaka okuyunuz. Öneriyorum.
İbrahim Atik, 1990 yılında İzmir'de doğdu. İlk, orta ve lise eğitimini Karşıyaka'da tamamladıktan sonra üniversite eğitimlerini sırasıyla İnternational Üniversity of Sarajevo, Cumhuriyet Üniversitesi ve Heinrich Heine Üniversitesi'nde tamamladı. Lisans eğitimini bölüm derecesiyle bitiren Atik, üç farklı ülke ve üniversitede edindiği akademik birikim sayesinde dilin kültürle olan bağını yerinde keşfetme fırsatı buldu. Bu deneyimlerini yalnızca öğretmenlik ve tercümanlık kariyerine değil, aynı zamanda yazılarına da taşıdı. Kelimelerin gücüne duyduğu inanç ve öğrenmeye olan arzusu sayesinde İbrahim Atik, dilin ve öykülerin dünyasında ilham verici bir yolculuk yapmaya devam ediyor.
Kitabın tanıtımına arka kapak alıntısıyla devam edelim:
Nasıl öleceğimizi düşündünüz mü? Nerede ve nasıl olacağını.Bunu size anlatmalı mıyım bilmiyorum? Son zamanlarda hep bunu düşünürdüm ama hayat denilen hengamenin benim için bu şekilde son bulacağını hiç düşünmezdim. Şu an kanlar içinde yatıyorum. Son nefesimi vereli çok olmadı. Benliğim daha önce hiç deneyimlemediği bir acıyla ruhumun bedenimden ayrılmasına izin verdi. Bu boyut değişimi, son nefesimin sıcaklığını dudaklarımda hissederken, soğuk ve sakin adımlarla yaklaştı. Gözlerim yavaşça karardı ve her şey bulanık sis perdesi ardında kayboldu. Kan damarlarımın son birkaç atışını ve kalbimin giderek yavaşlayan ritmini duyabiliyordum. Her bir atış, yaşamın kırılgan ipliğinin son direnişleri gibi gelip geçiyordu. Hastalığımın henüz benden koparmaya fırsat bulamadığı hafızamın silik parçaları, hayatımın filmini geri sarar gibi, çocukluğumdan bu yana geçen önemli anları tekrar gözlerimin önüne serdi. Annemin yüzü.Işıl'ın gülüşü.kaybettiğimiz anların hüznü.
Sevgili öğretmenim bu güzel eseriniz için sizi kutluyorum. Başarılarınız ve kitaplarınız daim olsun.