BAHATTİN UYAR
Köy Enstitüleri, yoksul köy çocuklarının kervan yıldızıydı. O yıldız sayesinde nice nice köy çocuğu köylerinden şafağa koştular. Aydınlandılar ve ömürlerini aydınlatmaya adadılar.
Bahattin Uyar kendi deyimiyle "Yitik Harmanın Son Taneleri"ndendi. Adabelen ışığını ömrü boyunca yorulmadan gururla taşıdı. Köy Enstitülü ağabeyleri ve arkadaşları gibi bizlere hep örnek oldu. Binlerce Cumhuriyet ve Atatürk sevdalısı yetiştirdi.
"Yara yara karanlığı
Çöze çöze
Kördüğümlerini
Kör inançların
Geçip gidiyoruz
Soluk soluğa.
Sabırsız.
Fark etmiyor mevsim
Gün ortasında
Gece yarısı
Ya da şafağa yakın
Çözülüyor başak
Birer ikişer,
Üçer beşer
Düşüyor taneler
Düşüyoruz
Göçe durmuş
Kuş kanatlarında
Diniyor rüzgâr
Donuyor bulut
Bizden kalan
Kara taşta adımız
Kızıl korlarda adımlarımız
Ve inadına inadına
Işık sevdalarımız. "
Şükranlar sana Bahattin Ağabey. Biliyorum, Cumhuriyetin yıldızları bekliyor seni oralarda. Biz, koca bir ömür direne direne taşıdığınız ilkelerinizi "Yitik Harmanın Son Taneleri" olarak yaşatmaya devam ediyoruz.