Kurtuluş Savaşı'nın isimsiz kahramanlarından biri de dedem Küçük Mehmet'ti. Afyon cephesinde yaşadıklarını duru belleğiyle ömrünün son günlerine dek bizlere anlatır, Atatürk ilkeleri ve devrimlerini adeta kişiliklerimize nakşederdi.
Dedemi ve bizlere bugünleri bağışlayan tüm kahramanlarımızı saygı ve minnetle anıyorum.
Memet'ti o
Zobuların soy sürdüreni
Bir oğul bir kız
Ve tığlı kızı Hatçe'yi
Emanet edip can dostu Yanni'ye
Yürümüştü Mustafa Kemal'e
En çok da eşkıya korkusu yaşayarak.
Memet'ti o
Henüz yirmisinde
Boyu posu küçük
Yüreği kocaman
On binlerden bir Memet
Nasırlı ayaklarında pürenden çarık
İnivermişti Kocatepe'den Çalköy'e
Dumlupınar sırattı sanki
Ya kanatlanacaktı Akdeniz'e
Ya dönecekti yüz geri Asya'ya doğru.
Memet'ti o
Ömrü savaş meydanı
Ocaktaki külü eşelerdi ezanla her sabah
Anılar mıydı uyanan maşanın ucunda
Kızaran kara kor mu?
Buluşunca tütün ve ateş
Açardı anılar kitabını
Anlatırdı kaldığı yerden
Siperden sipere atlayarak.
Dedem Küçük Memet
Hoşlanmazdı sarıktan sakaldan
"İman kalpte
Erdem akılda." derdi
Sabrı çoktu amma;
Dayanamazdı haksızlığa
Hazzetmezdi boyun büküp
Gerdan kırandan,
Hazzetmezdi yalakadan
Ben, derdi.
Düşmanın bile merdini severim
Çünkü ben,
"Mustafa Kemal'in askeriyim
Bağımsızlık ve özgürlük
Benim karakterim."