En son geçen yıl oğlum sayesinde bir haftalığına uçakla Akyakama gelebilmiştim. Yaşlı olduğumuz için otobüs yolculuğu mümkün değildi. Uçak yolculuğu da in bin bizleri bayağı yoruyordu. Bu yıl değişik bir yöntem denemek istedik. Minibüsü denemek. Dostum arkadaşım Türkiye'nin her yerine giden Ulalı Bayram Öztürk ile anlaştık. Gelip bizi ve eşyalarımızı İstanbul'dan gelip bizi evimizden alacaktı.
Öyle de oldu Bayram Öztürk bir akşam önce geldi misafirimiz oldu ve 01.06.2024 Cumartesi sabah 10.00 da yola çıktık. Biz dört kişiydik. Ben eşim emekli Coğrafya Öğretmeni Düzay Bildirici kızımız Eczacı Sibel Bildirici, Bakımımızı sağlayan Türkmenistanlı kızımız Ayna olarak dört kişiydik.
İkinci köprüden geçerek doğruca Osman Gazi Köprüsünden geçerek Marmara Denizini geçtik, paralı yoldan devam ettik.. Ben ilk defa paralı yoldan seyahat ediyordum. Bir mühendis olarak söylüyorum tüm yol teknolojisi uygulanmış kentlere uğramıyor, yer yer tünellerden geçiyoruz yol hız artırıyor ve seyahat süresini kısaltıyor.
Tabii pek çok soru kafamda uçuyor, özel yol niye paralı ne zamana kadar paralı olacak devlet bu yolları bizim vergilerimizden yapmıyor bunlar niçin bunların yapımı bazı müteahhitlere peşkeş çekiliyor. Devletin yükümlülüğü nerede kaldı?
Yol da sadece Akhisar'da yemek molası veriyor bir Ramiz köfte yiyoruz saat 17.00 de yaklaşık yola çıktığımızdan yedi saat sonra evin kapısındayız.
Çok rahat bir yolculukla Akyaka'ya ulaştık. Bayram bizi adeta helikopterle getirdi. Sağ olasın sevgili dostum Bayram Öztürk.
Kısmet olursa bir sağlık sorunumuz olmazsa iki ay veya fazlası kalmayı düşünüyoruz. Reçellerimizi, turşularımızı kışlık yiyeceklerimizi, eşyalarımızı hazırlayıp gene İstanbul'un yolunu tutacağız ümidimiz böyle.