Konuyla ilgili daha önceleri YANDAŞLIK ZOR ZANAAT adıyla bir iki yazımız oldu bu köşemizde.
Bu kez önceki örneklerden daha ilginç bir örneği görüyoruz yandaşlık konusunda. Yandaş diye bilinen bir kanalda ABD de yaşanan metro saldırısıyla ilgili bir haber yayınlanıyor. Yayın tam başka bir yayına geçilirken ekrana geliyor.
Olay çok yeni olduğu için görüntüler henüz ortada yok .Sadece bir fotoğraf görüntüsü yer alıyor. Kanalın bayan konuşmacısı başlıyor tahminlerini sıralamaya..
Tahminler de ancak kendisi gibi olanların yapabileceklerinden oluşuyor
Önce metro baskınını yapanların sayılarını tahmin ediyor.
Bir kişi olabilir birkaç kişi de diyerek sürdürüyor tahminlerini.
Bu ara önceden davet edilen iki uzmanın da gelmesi bekleniyor.
Uzmanlar bu olayla ilgili değil ama Ukrayna savaşı ile ilgili kişiler.
Onların biri yerini alırken konuşmacı dehasını konuşturmağa devam ediyor.
Bazı büyük kentlerde geçmişte yaşanan metro baskınlarından örnekler vererek bunun da bir yenisi olabileceğini söylüyor.
Ancak bu eylemin ötekilerden bir farklılığının olabileceğini de söylüyor.
Hemen yandaşlıkta kullandığı zekasını sokuyor devreye .Bu saldırının tam Rusya -Ukrayna savaşı sırasında gerçekleşmesinin kuşkularını sıralıyor zeki konuşmacımız.
Örneğin bir saat kadar önce Puti'nin savaşla ilgili konuşmasının ardında gerçekleşmiş olmasını bunun planlı olma ihtimalinin arttırdığını söylüyor.
Hemen bunu gelen konuşmacıya soruyor ama oradan istediği yanıtı alamayınca yine Ukrayna'dan söz ediyor.
Bu ara gelen ikinci konuğuna da kuşkusunun söylüyor ama onunda aradığı yanıtı vermediğini görünce biraz şaşırıyor.
Bu şaşkınlığını gözlerinden anlamak olası.
Her iki konuk da geçmişte metrolarda benzeri saldırıların yaşandığını söylemesi hoşuna gitmiyor ama bu ara gelen ir iki görüntü ile kendini biraz gizleyebiliyor.
Konuşmacılardan Ukrayna savaşı ile ilgili bağlındı bekleyişini alamayınca bir daha bu bağlantıdan söz edemiyor zavallı konuşmacı.
O zaman anlaşılıyor ki yandaş olmanın insan içir çok büyük bir bedeli oluyor ödemesi gereken.
Bu yandaşın marifetleri bu kadar değil elbet.
Sürekli izlediğiniz zaman daha neler göreceksiniz.
Örneğin kendisi gibi yandaş görünmeyenleri konuşmalarını beklerken yüzündeki korkusunu ekrandan bile anlayabiliyor ve okuyabiliyorsunuz.
Her an tetikte bekleyen bir avcı gibi sürekli konuşmacının ağzından dökülecek sözlere kendini o kadar veriyor ki..
Çünkü olası bir söz yandaşlığa aykırı geleceğinden kendi durumunun sarsılacağını düşünüyor belli..
Bu kadar zavallı duruma düşmeğe gerek var mı? İlle de yandaş olma mecburiyeti mi var ki insan kendini ekranlarda bile böylesine sergileyebiliyor?
Yandaşlık etik açısından da inanç açısından da öteki değerler açısından da doğru olmayan bir davranıştır.
Bir düşünceyi beğenmek ,eleştirmek onaylamak için ille de yandaş olma gereği yoktur.
Nesnel olunabildiği sürece bu zavallılık da kendiliğinden ortadan kalkacaktır