Bir davada akla takılanların sorulmamasını, konuşulmamasını isteyenler hemen o raya bir ERİŞİM ENGELİ gerekçesi koyarak konuşula, sorma, sorgulama isteklerinin önünü tıkayabiliyor. Hangi demokrasi anlayışında var böyle bir örnek bilmiyorum ama olsa bile bizim demokrasimizde olmamasını istemek en temel hak olmalıdır. Dünyanın neresine giderseniz gidin kimi sorarsanız sorun size böyle bir demokrasi anlayışının varlığından söz edemez. Ama yönetim anlayışını yanlı ve yandaş denileni koruyacak şekilde kullanılması istenirse bu demokrasi anlayışı ortaya çıkabiliyor işte..
Bir davada karar veren mekanizmanın nesnel olmadığını anlatmak için medyada kullanılan resimlere hemen bir ERİŞİM ENGELİ getiriliyorsa demek ki oradaki tüm kuşkulardan korkulduğu için bu yolu başvuruluyor. Bunun başka bir açıklaması olamaz. Örneğin bu davanın konuşulması eknomimize, milli değerlerimize. Gelenek ve göreneklerimize zarar verir çekincesi olduğu için bu yasak konulmuştur, diyemiyoruz. O zaman bu yasakla korunmak istenen kimlerdir, nedir sorusuna yanıt getirilmelidir hemen..
Erişim engeli getirilen konu, bir karar sürecinde yer alan savcının asla birlikte olmaması gereken insanların arasında bulunduğunu gösteren fotoğraftır. Erişim engeli ise şu gerekçe ile getirilmiştir: Fotoğrafta yer alan karar vericinin "onur, şeref ve saygınlığını artırmak için." bu yola başvuru ihtiyacının duyulduğu.
Peki bu fotoğrafı çektirirken kişi "onur ,şeref ve saygınlığın.. artırmak için mi öyle .ir karede yer almıştı?" Bu fotoğraf karesinde yer almakla mı saygınlığını artıracak onur e şerefini koruyacaktı acaba. Yoksa bu fotoğraf karesinde yer almakla kendini başkalarına karşı kanıtlama ihtiyacını mı duyuyordu..
Nedense pek çok olayda bazı insanlar bazı fotoğraf karelerinde kendine yer bulabilmek için özel çabalar sarf ediyor bizim toplumumuzda. Örneğin FETÖ denilen kişisin yanında görünmek için çeşitli fotoğraflar çektirenler zamanla bunları nasıl yadsıdıklarını hepimiz biliyoruz Medya yapabilse bu tür fotoğrafları ortaya koyup bunların kim olduklarını açıklayabilirler. Onun bankalarında, onun dershanelerinde onun toplantılarında. Onun futbol liginin açılışlarında kimler o fotoğraflar içinde yer alabilmek için neredeyse birbirini ezecekti_. Gerçi bu resimlerin hepsi ileride çıkacak toplumun önüne ama şimdilik gizlendikleri yerlerde dinleniyorlar gibi.
Gerçek demokrasilerde böyle gizlemeler olamaz. Oluyorsa da orada gerçek demokrasiden söz edilemez. Çünkü bu fotoğrafların görülmesi bazı insanların kim ve ne olduklarını ortaya serebilir ama asla bunların ulusal diğerlere zarar vereceğini kimse ne düşünebilir ne de söyleyebilir.
Bu korunmak istenenlerin koruyanlarla ne tür bağlantılarının olabildiği ise ileriki demokrasi anlayışında ortaya çıkarılabilirse ancak o zaman gerçek demokrasiden söz edilebilir. Şimdilik sadece birilerini korumak için kullanılan bir yaklaşım olarak belleklerde kalacaktır bu..