ÖZGÜRLÜK MEYDANI
Demokratik toplumlarda, hukukun üstünlüğünün geçerli kılındığı toplumlarda, hak ve özgürlüklerin kullanılmasını öngören alanlar, meydanlar oluşturulur dünyamızda. Burada insanlar bazı siyasi haklara öteki alanlardan daha fazla sahiptir. Örneğin bizim çocukluğumuzda İngiltere'de ünlü bir parkta, insanların düşüncelerini ifade edebilmeleri için kürsüler olduğu. İsteyenlerin bu kürsülerde konuşmalar yaparak düşüncelerini aktardığı söyleniyordu. Biz bunun olamayacağını düşünürdük ama zamanla olabileceğine inanmıştık. Çünkü başka ülkelerde de benzeri alanların olabildiğini öğreniyorduk
Kimi toplumlarda bu tür alanlar gerçek demokratik haklar için kullanılmıştır ama çoğu ülkelerde sadece göstermelik olsun diye kullanılmaktadır. Dünyaya, bakın bizim de özgürlük alanlarımız vardır, diyebilmek içindir çoğu.. Demokrasilerin gelişmediği az geliştiği insanların BİREY olarak değil KUL olarak görüldüğü toplumlarda bu tür alanlar sadece ve sadece isimden ibaret kalır. Çünkü KUL'rın ifade edebilecekleri düşünceleri, kendine özgü fikirleri yoktur. Yani onların böyle bir seçeneğe sahip olmalarına izin verilmez. Onları yönlendiren kültür BİAT VE İTAAT kültürü olduğu için özgür değildirler
Demokrasi BİREYlerin sorunudur her zaman, kulların değil. Bireyler zaman zaman düşüncelerini ifade etmek isterler. Demokrasiler işte buna olanaklar sunmaktadır.
Bizde de bir ÖZGÜRLÜK MEYDANI denilen alanımız vardır. Zaman zaman bu meydanda demokrasi adına gösteriler, mitingler bile olabilmektedir. En çok da basın açıklamaları yapılabilmektedir. Onun dışında bu meydanda insanların oturduğu, dinlendiği görülür. Ne var ki dinlenirken orada birilerinin sergilediği müzikleri dinlemek zorundadırlar. İster beğensin ister beğenmesin orada oturunca dinlemek zorundadır herkes.. Örneğin kimi zaman kavalıyla kimi zaman kemanıyla " icraat " yapan biri duru burada özellikle sabahın erken saatlerinde o kavalı kimse dinlemek istemez. Ama çay bahçesinde oturursanız dinlemek zorundasınız. Arada bir darbukacı bir genç katılar bu ortama. Bazen de iki saz çalanı, anfilerini kurarak meydanın sesini dinletmeye zorlar insanları.
Özgürlük meydanı onlar için icat edilmiş sanki. Çok nadir de omsa birkaç genç de gelir onlarda kısa bir "icraattan" sonra gider ve meydan müdavimlerine bırakılır.
Merak ettiğimiz bir şey var. Bu sözde müzisyenlere gösterilen " sabır" bir özgün müzik yapan olursa ona da gösterilebilir mi? yani bu müdavim müzisyenlere yapılan yardım öyle bir müzikçi için gösterilebilir mi ? Birilerine serbest birilerine yasak olabilir mi?
Hani demokraside yaşadığımız için böyle bir soruyu sorabiliyoruz.. Yoksa ne haddimize..