ALİ BEY! OLDU MU ŞİMDİ?
Bahattin Uyar
Bütün dikkatlerimiz 31 Mart tarihinde yapılacak olan Yerel yönetim seçimleri üzerine yoğunlaşmış bulunuyor. Türkiye’de seçim kampanyaları bir tuhaf geçiyor. Eskiden her seçim çevresinde her partinin adayları ortaya çıkar “ben adayım hodri meydan” diyerek kendisini tanıtmaya başlardı. Oylama gününe kadar herkes her türlü propaganda olanağından yararlanarak kendini tanıtırdı. Herkes birbiriyle kozunu paylaşırdı. Ama “ben adayım” demenin de bir usulü vardı. Partiler ön seçim yapmadan önüne geleni meydana süremezlerdi . Öyle her aklına gelen de “hodri meydan” deme şansına sahip olamazdı. Ne var ki AKP adlı bir parti kurulup “var mı bana yan bakan” demeye başlayalı beri politikada her türlü olumsuzluk yaşanır oldu.
Önce siyasal partilerin başkanları işi sulandırdılar. Bu konuda AKP’nin merkez kadrosu işi şirazesinden çıkardı. Bu partinin genel başkanları, sekreterleri, istedikleri adayı kazandırmak için ön seçim olayını dejenere ettiler. Önce birkaç merkezde önseçime gerek duymadılar, sonra da yurt çapındaki teşkilatlarında ön seçimi rafa kaldırdılar. Sonra bu önseçim işini CHP’ye de bulaştırdılar. CHP de ayni çizgiye girdi. Şimdi Türkiye’de ön seçim rafta… Ne var ki partiler tek başlarına seçim kazanamayacaklarını, daha doğrusu Cumhubaşkanlığını alamayacaklarını kavrayınca bir viraj daha aldılar. Bahçeliyle bahçesiz cumhur ititifakı adlı bir üşüşme biçimi daha yaptılar. Bir viraj daha aldılar. AKP ile kümeleştiler. AKP MHP’leşti, MHP AKP’leşti. Bu kümeleşmeyi bir şey sanıp Cumhur İttifakı diyerek bir kenara saf tutular. Pabuç gittikçe pahalılaşmıştı. Bu sefer MHP ikiye bölündü. Bahçeliden yana olanlar, Akşener’den yana olanlar. Akşener de CHP’nin koltuğuna sığındı. Genel seçimde zar sor birbirlerine madik atarak belli Pratikler kazanıp birbirlerini kurtardılarsa da yerel seçimler için sıraladıkları aday isimleri hercümerç…
Artık kimin eli, kimin listesinde belli değildi. Olan CHP’ye oldu. Bir kırgınlık bir gerginlik. ..Hiç akla gelmeyen DSP’nin bile “Sarı gülüm var benim” “garip gönlüm var benim ” diye başlayan Muğla türküsünü söylediği görüldü. Derken İstanbul’un il başkanı Canan Kalyoncuoğlu akşam istifa edip sabah geri aldı. Bursa’dan Balıkesir’den akorsuz çalgılar çaldıkça CHP’de sinirler geriliyordu. Bir bozuk ses de Marmaris’ten gelmeye başladı. İşte burası zurnanın zırt dediği değil ,zart dediği yer olmuştu. Tam 3 dönem Marmaris Belediye başkanlığı yapan bir zat, listeye alınmadığı için CHP’den istifayı bastı. Teşkilat da istifa ile kalmayıp partinin anahtarını cebe indirerek sırra kadem basmaz mı? Parti kapalı, dışarıda kalanlar buz kesiyor. Şimdi Kılıçdaroğlu’na oturup ağlamak kaldı. Bence göz yaşı dökmek boşuna. Kılıçdaroğlu’na elbet ağlamak düşer. Çünkü bu curcuna onun eseridir. Ama15 yıl Marmaris gibi bir beldenin belediye başkanlığı yaptıktan sonra bir tahta koltuğun ardından kuzular gibi melemek ne demek? Ölünceye kadar mı koltukta kalacaksınız be biraderler…Ali Bey, Ali Bey…Horozlar ötüyor haberin yok mu?