Umudum dağlarda, orman içinde,
Ormanı kestiler, kayalar kaldı.
Bir ev edindim dere yatağında,
Evimi, yuvamı sellere verdim.
Yine suçlandım, benim hatalı,
Selden sonra baktım, bahtım karalı;
Korkudan yukarı, çıktım katları,
Eşimi, dostumu sellere verdim.
Elde, avuçta yok, nasıl yaşarım?
Bu gidişle iflah olmaz düşerim.
Kulun suçu, "Tanrı" derler şaşarım,
Yaşam umudumu yellere verdim.
HES'ler kapak açtı, sular çoğaldı.
Bozkurt diye bir ilçemiz kalmadı.
Ormanlar tükendi, afetler arttı,
Kâr için bu halkı sellere verdin
Yavrularım el salladı balkondan,
Kurtulamam artık ben bu yaradan,
Ayırdılar anadan, hem de babadan,
Kuzularım gitti, sellere verdim.
Ben nasıl yaşadım, şaşkınım şaşkın,
Kalkamam ayağa, düşürdün düşkün!
Sorumlu konuşur, pişkin mi pişkin!
Cek Cakı topladım, yellere verdim!
Günlerce çatıda bekledim yardım,
Bir idi bin oldu, çoğaldı derdim.
Haniye devletim, haniye yurdum?
Bütün emeğimi sellere verdim.
Onca canı, malı denize döktü,
Ağacı, duvarı, köprüyü söktü,
Görenler çığırdı, gözyaşı döktü,
Onlarca komşumu sellere verdim.
Karşıdan karşıya geçilmez sular,
Ne istinat kaldı, ne de bir duvar,
Yetkili oturmuş öleni sayar,
Sayı belli değil, sellere verdim.
Ağaçları sürükleyip götürür,
İlçeyi, köyleri, bir bir bitirir,
Boğulur nice can, kabre yatırır,
İneği, danayı sellere verdim.
Kediler, köpekler çanlar boğuldu,
"Abi kaç" diye, genç kız bağırdı,
Nice ocak, nice yuva dağıldı,
Gözyaşım sel oldu, sellere verdim.
Sordum, soruşturdum, kulun işiymiş,
Yok, olup gidenler, kârın içinmiş,
Binalar, köprüler bilim işiymiş,
Aklımı, fikrimi yellere verdim.
Uzak ilden geldik, baba yurduna,
Çığlığımı duymaz, gelmez yardıma,
Derdim çoktu, dert ekledim derdime,
Gözyaşım sel oldu, sellere verdim.
Sellerde, yangında atıyor çayı,
Çıkar için derler kötüye dayı,
Atıyor nutuğu, veriyor sayı,
Ne fark eder .beş-on. toprağa verdim.
Der Gürbüz'üm sarılamaz bu yara,
Ben ölünce kapanacak bu yara,
Dile getireyim, çeksinler dara,
Eşimi, dostumu kumlara gömdüm.
Kemal gürbüz
Şair, Yazar-Devlet Sanatçısı
22.08.2021