KİMİN DEFTERİNE YAZILACAK VE KİM YAZACAK BUNLARI
Bütün acılar büyüktür da
En büyüğü nedir derseniz
Mevsimler saklamış onları
Ağustosa yüklemişler hepsini
Ne kadar büyük ayıpları
Ne kadar büyük günahı
Varsa insanların
Ve de tanrıların
Bir Ağustos sabahı
Dökülmüş yeryüzüne
Hiroşimada
Nagasakide
Tanrıların gözü önünde
Yanarken toprak
Yanarken ağaçlar
Ve yanarken çocuklar
Bebeler yaşlılar
Beden diye ne varsa
Küle dönmüş bir saniyede
Ve ölüm kokusu tıkamış her yeri
Ne korkusu kalmış
Ne acısı ölümün
Öyle diyorlar
Dünyanın bir yerinde
Diyesiymiş Hiroşimadan gelen kuşlar
Bakarak şu yeryüzü Tanrılarına
Her köşe aşını tutmuş
Her büyük taşa
Ağaca kazınmış tanrıları
Çokluğu arasında neden
Birinin kılı bile kıpırdamamış
Bunca ateşler arasında
İnsanlara baktığı bir yerde
Atom bombası düşerken yere
Uzatsa ya kolunu içlerinden biri
Kurtarsa ya
Hem kendini
Hem bebeleri
Enola Gay idi birinin adı
Öteki şişman çocuk
Yok ettiler binlerce canı
Yeni doğmuştu güneş
Sabah saat sekiz onbeş
Kimi uykuda yakalandı
Kimi koyulurken yola
Öyle bir ateş
İnmedi daha o güne dek
Öyle bir ölüm yağmıştı yeryüzüne
Toprak yandı toprak
Su uçtu ateşte
Bulut değildi savrulanlar gökyüzüne
Küller ucuşuyordu peşpeşe
Acelesi vardı ölümlerin
Yetişecekti güneşe daha vakit bulamadan ağlamaya
Bir avuç kül oldu birden
Böyle bir gündü yaşanan
Böyle bir mevsim di o gün
Ağustos denilen
Bunlyar olup biterken
Bunlar yaşanırken Hiroşimada
Nagasakide yaşanırken bunlar
Japonyadakiu tüm tanrılar
Yüzlerini örtüyordu utançlardan
Ne yanıt vereceklerdi acaba
Öteki tarafta
Sorarsa çocuklar
Ki soracaklar elbet
Boşuna mı bu kadar umut bağladılar onlar
Diyecekler belki
Bu acıları
Bu ölümleri önlemeyen tanrılar
nerede
ne işe yarayacaklar..