Baş Memur Niyazi İle Bir Anımız;
1997 Yılında İstanbul'da Harem Arabalı Vapur İskelesin de çalışırken izinli olduğum bir gün ailece piknik yapmaya gittik. Sekiz yaşındaki kızım oyun oynarken düşerek kolunu kırdı. Hastaneye yetiştirmek için yola koyulduk. Kızım bana ağlayarak "Baba ben ölecek miyim?" Diye sorunca ona sahip çıkamadığım için kendimi suçlu hissederek çok üzüldüm. Onu teselli etmeye çalışırken daha da duygulanıyordum. O yol bitmek bilmedi.
Kızımın kolu tam kırk gün alçıda kaldı. Alçı çıkarıldıktan sonra kireçlenme nedeniyle kızım kolunu eskisi gibi hareket ettiremiyordu. Marmara Üniversitesi'ndeki Prof. Dr. Kolunu eskisi gibi kullanabilmesi için kol egzersizi ile yüzme sporu önerince yıllık iznimi kullanmaya karar verdim.
İzin kâğıdımı hazırlayarak Baş memur Niyazi Abiye verdim ancak personel yetersiz olduğundan imzalamadı. Bu duruma çok üzülerek çalışırken birden aklıma bir kurnazlık geldi. İskeleye arabalı vapur yanaşırken Niyazi Abiye dönerek "Bu vapurun kapağını ellerimle havada durdurursam izin kâğıdımı imzalar mısın?" Diye sorunca "Tamam imzalayacağım" dedi.
Vapur yanaşıp kapak açılırken ellerimi havaya kaldırıp "Kaptan Bey bir dakika" Deyince kaptan kapağın altında bir şey var zannederek kapağı durdurdu. Ben de Niyazi abiye bakarak güldüm. Niyazi abide gülerek tamam dedi. Böylece yıllık iznimi almış oldum.
Buradan arkadaşım Niyazi'ye selam olsun.
Kızım şuanda kolunu eskisi gibi kullanabiliyor ve Ankara'da öğretmenlik yapıyor. Ona yazmış olduğum şiirimi sizinle paylaşmak istiyorum.
AĞLAYAN BEBEK
Seni susturmak için bir çare bulduk,
Tavana asılı salıncak kurduk,
Sen ağladıkça salladık durduk,
Sana mutluluklar dilerim kızım.
Salıncaktan indin emekleyince,
Bir de bakar gülerdin beni görünce,
Gözlerin pırıldardı seni sevince,
Sana mutluluklar dilerim kızım.
Okulu çok sevdin çok merak ettin,
Sonra büyüyünce okula gittin,
Okumak istedin başardın gittin,
Sana mutluluklar dilerim kızım.
Şimdi uzaklarda öğretmensin sen,
Bir de yavrun olmuş hem annesin sen,
Her şeyden önce bir insansın sen,
Sana mutluluklar dilerim kızım.
Nurettin AKTAŞ