İYİ SENELER TÜRKİYE'M...
(2019'u geride bırakıyoruz. Dilerim 2020 yılı kadın cinayetlerinin olmadığı, çocukların tacize uğramadığı, siyasilerin birbirleriyle uğraşıp didişmediği,
Türkiye'nin sorunlarını çözdüğü huzurlu, güvenli, refah dolu bir yıl olmasını dilerim.
İyi seneler Türkiye'm .)
2019 yılı benim alışkanlıklarımın değiştiği yıl gibiydi. O çok sevdiğim iş yaşamımı Kültür ve Turizm Bakanlığı'ndan bağımı kopardığım yıl . Tam tamına bir yıl oldu.
Bir Kütüphane serüveni Anadolu belgeseliydi. Yerkesik'te 24 yıl. Muğla'da 10 yıl.
2018 Ekim ayında. Belki de düşlediğim şey üç yıl gibi bir zamanı çalışmaktı.
Ancak, hayat ve yaşam hep isteklerimiz ve sevdiğimiz şeyler gibi yolunda gitmiyor. Yaşam güzel şey. Hayatın içinde çeşitli duygular var.
Bizi inciten, bazen de sevinç getiren. Bir de hayat kontrol ettiğimizin dışında gelişiyor, zaman ilerliyor ve şartlarımız farklılık gösteriyor.
Tam da bu kesitte annem, canım pareciğim yaşlılığının evresinde. Yaşamımda duygularım, değerlerim ağır basıyor. İnsan olduğunu hatırlatan ince duygular bunlar.
Evime destek vermemiştim hiç. Evimde hiç zaman geçirmedim. İçimdeki bir histi içli kalmıştı. Zamanıydı destek vermenin. 2019 geçiş böyle bir süreçti.
Bilmiyorum hayat bizi nereye götürecek?
Bir başka yönleriyle de sürdü tabi.
Bazı şeyler günlük hayattaki insanların doymak bilmeyen hırsları, bencillikleri, çirkinlikleri ile karşılaşabiliyorsunuz. 2019 bu nedenle oldukça sevimsiz geçti. Bomboş insanlar, kendilerince kurnaz.
Kimsenin kimseyi huzursuz etmeye, sorunlarını bir başkasına taşımaya hakkı, haddi yoktur. Öyle bir şey ne adalet, ne hak, ne hukuk, ne vicdana sığar.
Bize ne!!! Ne ayıp ,ne insaniyetsiz! İşte öyle bir şey!
Bizim hayatımızdan kendi değerlerimizle yaşamayı çalmaya kimsenin hakkı, haddi yok.
Saygı ve sınırını bilmek gerek. "Bin sene de okusam ne biliyorsun diye sorsalar haddimi bilirim derim" Mevlana'nın sözü.
Ancak ben güzelliklere koşmayı, insanca değerle yaşamayı seviyorum.
Ailem sevdiklerim, dostlarım. sevenlerim ben daha çok sevmeye "hayat" dedim. Şiir, edebiyat, kültür, siyaset, basın, fotoğraf çekmeyi, kitapları, çocukları sevdim...
Ne diyordu Tarık Dursun; Fotoğrafı kim bulmuşsa saygıyla selamlıyorum. İnsanı hiç eskitmezler albümlerde sararıp gider.
Parmak Uçlarımdaki hayat;
İmbikten dökülen su pınarlarından içmeyi, bir çift kuşun kanadını sevmeyi, gece ırmaklarına dökülen rengarenk yaprakları, denize bıraktığım nice melodiyi, çiçeklerin çekirdeğindeki tohumu, ipincecik kollarımla gökyüzünü tutmayı, bir sevdaydı körfez balıkçısını, öptüğüm güneşin yakışını, özlediğin yıldızımı seviyorum.
Yıldızlardan taç yaptınız mı biriciğinize, ben yaptım. En çok denizin göbeğindeki yakamozlarda yüzmeyi düşlemek. Yüzmeyi seviyorum ben. Ay akşamlarında güneşlenen şiirlerimi. Türküler Anadolu'm .
Sayfalarda fotoğraflarını, şiirlerini, yazılarını, siyasetini, kültürünü, en çok da yaşam gerçeklerini, yorumlarını paylaşan, dostlarımın;
2020 yılına bakışlarını, bakışlarımızı paylaşmak, yaşamak için yine sağlık, neşe, bazen hüzün, acılarımız, sevinçlerimizin daha çok yaşanacağı güzelliklerle bir yıl olmasını diliyorum.
Yeni yılınız kutlu olsun.
Mavi şiirlerde, uzak iklimlerin dehlizlerinde, güneşe varıncaya dek!
Merhaba Yeni yıl!