BİR ÇİÇEK VERDİ
Yaşam,
Bir çıkmaz sokaktır.
Sonu,
Önceden kestirilemez.
İlmek ilmek işleriz onu.
Tıpkı başı belli,
Sonu belirsiz bir ip gibi...
Acılar, sevinçler yükleriz.
Kısa da sürse
Mutluluğumuzun anasıdır sevgi.
Çalışırız, koşarız, çile çekeriz.
Acılar çemberinin içinde,
Yasaklar sarar çevremizi.
Sağa dönsek ayıp,
Sola dönsek yasak,
Geriye dönsek
Günah sarmalında
Rahat kullanamayız bedenimizi.
Öylesine bunaltır ki
Ne yapsak sarmalından
Çıkamayız.
Kımıldayamaz eder bizi.
Özgür olmayı isteriz;
Devlet yasak,
Din günah,
Töreler ayıp kıskacına alır hepimizi.
Çizilen çemberin
Üçgeninden kolay kurtulamayız.
İbresi bozuktur tartıların,
Özgürlük terazisiyle tartılamayız.
Canlar yanar,
Yaralar kanar,
Acılar çekeriz.
Ölürüz.
Yaşarız başı belli,
Sonu belirsizi.
Yaşam denen değirmen
Her geçen gün
Biraz daha öğütür bizi.
Nefretimizi gizler,
Duygusallığımızdan
Açık ederiz sevgimizi.
Yaşam değirmeni
Acımasızdır.
Dilim dilim diler,
Az sevindirir, çok üzer.
Yine de severim onu.
Yürüyebilmem için ayak
Çalışabilmem için el,
Konuşabilmem için dil,
Yiyecek, içecek verdi.
Hepsinden önemlisi de
Sonunda bana
Çok sevdiğim
Bir Çiçek verdi.
03.07.2021
Nuri Çelik