CANIN SAĞ OLSUN ÇÜNKÜ SEN NE DERSEN O OLUYOR
CUMA günü bir arkadaşım, sokakta bulduğu çelik kapı anahtarını uzattı. “Hayrola, bu ne?” Diye sordum. “Sokakta buldum! Kim bilir kimindir? Şimdi deli gibi aranıyordur; anahtarı nereye koydum, nerede unuttum, yoksa düştü mü acaba diye…” Dedi. Durum anlaşılmıştı. Ama anahtarları bana niye verdi onu kavrayamamıştım: “İyi de, niçin bana veriyorsun, ben ne yapacağım bu anahtarları?” Deyince: “Pratik zekân mutlaka bir çözüm bulur, diye veriyorum” Dedi…Gülümsedim sonra, güncel bir konuda derin sohbete daldık ve epey zaman oturup konuştuk. Bu arada hem konuşuyoruz hem de beynim, anahtarın sahibinin nasıl bulunacağı konusunu sürekli araştırıyordu. Bir ara beynimde flâş çaktı…
ÖĞLE vakti yaklaşıyordu, eve gideceğime doğruca belediyeye yöneldim. Anahtarların sahibinin ancak, telefonlara gönderilecek mesajla bulunabileceği ve en pratik çözümün de bu yöntem olacağını, sohbet ederken yakalamıştım. Bu usulle; düşürülen veya bir yerde unutulan cüzdan, para, çanta, diğer kıymetler, önemli evraklar, menkul kıymet belgeleri, anahtar, gözlük gibi pek çok buluntu, bulanın veya kaybedenin belediyeye başvurusu ile an itibarı ile ve süratle duyurulabilir ve de bulunabilirdi. Bunun da merkezi belediyedir diye düşündüm.
MERKEZ ilçe belediyesine gidip mesajları telefonlara gönderen görevli ile ofisinde konuştum, yanıt: “…biz sadece, başkanımızın bayram mesajını, ölüm, elektrik kesintisi, sınav ve sınavla ilgili başkanlık mesajını, etkinlikler; tiyatro, sergi, söyleşiler ve bunlarla ilgili mesajları gönderiyoruz” Dedi. “Peki! Başka mesaj gönderilemez mi?” sorum: “Başkanım, gönderin derse göndeririz!” diye cevaplandı. Teşekkür edip ayrıldım. Her iş başkan demekti! Çocukluk yıllarımda, yurttaşın dilinde bir deyiş dolanırdı. Yerel mi idi yoksa genel mi idi hatırlamıyorum. Bu deyiş daha çok bir motorlu araç markasının övülmesi ve bu yolla satışın çoğalmasını amaçlıyor gibiydi. Onun için: “Dünya da Man, ahirette iman” denirdi. Görevli bayan: “…başkanımız veya başkanım…” dedikçe aklıma bu deyiş geldi ve içimde tebessüm edip, biraz da günümüze uyarlayıp mırıldandım: “Dünya da başkan, ahirette iman”
KAYIPLAR için yapılacak mesajlı duyuru hizmeti, mantık olarak çok önemli bir hizmet! Kayıp eden veya herhangi bir şey bulan, belediye ye başvurarak; kaybettiğini mesajla duyurmalı, bulunması halinde de, sevinç yaşatılmalıdır… Çünkü mal canın yongasıdır. Şunu aklımızdan çıkarmamalıyız, bir gün, önemsiz de olsa bir eşyamızı bir yerde unutur veya kaybedebiliriz. Aklımız, hep o kaybedileni düşünmekten yorulur. Eğer kaybedilen önemli veya bir hatıra ise uyku düzenimiz bile bozulur.
ŞİMDİ konu ile ilgili kararı verecek olan, bay başkan: “Tabii neden olmasın, mesajla duyurmayı destekliyorum ve onaylıyorum.” Derse alkışlarız. Ama: “…bana ne kardeşim, kaybetmeseymiş! Her eşyasını kaybeden için telefonlara mesaj atacak olursak, bu işin altından kalkılmaz ve hem çok masraflı olur. Onun için kusura bakmayın!” Derse, “Eh! n’palım canın sağ olsun, çünkü sen ne dersen o oluyor Gümüş başkan!” Der geçeriz…